Don’t lock down, look up

by lianne4

Het is maandag, bijna middag. Na geheel geaccepteerd te hebben dat ik vanochtend niet de deur uit zou gaan voor een wandeling, ben ik nog zo’n uur of 2 blijven liggen. Ik oefende mijn Italiaans en scrolde door de NOS-app. Buiten is het regenseizoen officieel van start gegaan. Ik stapte veel te laat uit bed, ik zette de koffiemachine op het vuur en na een ogenblik rook de hele ruimte naar een huiselijke woonkamer. Norah Jones ging van start en ik pakte mijn laptop erbij. Om eerst maar mijn belastingaangifte te doen en daarna door te gaan met mijn freelance werk. Vandaag zou er een blog worden geschreven over “het maken van ijssculpturen”. Ik voelde me alsof het laatste percentage wildernis zojuist mijn lichaam had verlaten. Ik deelde dit met mijn vader. Die als reactie gaf: “ach, dan ben je daarvoor alvast in de juiste onder-nul-stemming dankzij de regen, de maandagochtend, de halve lockdown, de belastingaangifte en de deprimuziek”. Gelijk had hij weer. Daarna kreeg ik nog wat prachtadvies: “Hier, Laura Marling – What He Wrote”

Toegegeven: de hele situatie die mijn vader hierboven beschrijft klinkt inderdaad niet erg levenslustig. Maar ik zei hem hierna meteen dat ik juist goed ging op dit muziekgenre. En verder ga ik goed op de regen, deze halve lockdown en oké: leuker kan de belastingdienst het ook niet maken. Ik voel me tevreden, uitgerust en relaxed.

Ik heb het namelijk echt verrassend fijn hier in Milaan. Ik woon op een heerlijke plek. Wanneer ik wakker word tuur ik altijd even naar buiten. De meeste steden zijn altijd al in rep en roer. Maar Milaan is een laatbloeier. Milaan gaat naar buiten rond een uur of twee. Wanneer ik in de late ochtend naar de keuken loop en een yoghurt met noten voor mezelf bereid, zie ik dat mijn huisgenoot Beau ook nog in haar hoekje van het bed zit. Lezend, turend uit het raam of luisterend naar de buurman die weer eens snoeihard Lou Reed of Nick Cave uit de speakers gooit. Waar de hele straat dan van kan meegenieten (oprecht!). Na het ontbijt ga ik een paar uur aan de slag als freelancer, werk ik aan mijn website en pingel ik wat op de gitaar. In de middag bedenken we in welke richting van Milaan we zin hebben. “Laten we Oost ontdekken”. En zo lopen Beau en ik elke dag weer tegen nieuwe plekken aan. We gluren door etalages, pinnen leuke lunchrooms op Google Maps en alles wat ook maar lekker ruikt, daar lopen we even naar binnen. Zo kwamen we deze week bij een nieuwe bakker waar we zijn vegan tiramisu crème uit mochten proberen. Van het onderwerp tiramisu gingen we over op het onderwerp “muziekbubbel” en nu hebben we afgesproken om elke week langs te komen met nieuwe muziektips.

Oké, er zijn deze weken dan misschien geen “oh mijn god, dit moet je horen, zit je er klaar voor?” dingen gebeurd. Maar ik ben en word nog wel verrast. Door onder andere de bakker in Oost, de buurman en door mijn vader in Nederland.

Conclusie? Stop jezelf niet geheel in een lockdown. Look up. Er zijn nog heel wat verrassingen te halen.